798. Czwarty stopień kociometeo :)

   Latem wraz z Niebieściuchem opracowaliśmy:) cztery stopnie pogodowo- temperaturowe w skali kociometeo. Od pierwszego najcieplejszego do czwartego najzimniejszego. Ostatnimi czasy poziom zimna podniósł się na tyle, że osiagnął czwarty stopień w tejże skali. Stopień najgorszy i najbardziej zniechęcający do wychodzenia na zewnątrz. Cóż było robić? Ja to chociaż spoglądałem na świat przez kocie drzwiczki, czasem wędrowałem pod kołderkę, a mój Współmieszkaniec?  Mufasa zakopał się w pościeli i ani myślał stamtąd się ruszyć. Poza posiłkiem i kuwetą trudno było go spotkać! Pańcia widząc, co się dzieje i chcąc dać nam do zrozumienia, że u nas nie jest tak źle, jak sądziliśmy, pokazała nam, jakie temperatury panują w niektórych miastach kraju Przodków Ruska, szczególnie tym bliskim jego sercu, Archangielsku- miastu z którego wywodzi się jego rasa.

Ciekawe, co tam u mnie w Maine, słyszałem, że i tam zima zaatakowała.

-23 C w Archangielsku? -43 C w Jakucku? Ratuj się, kto może! 

:-)

Na szczęście przyszło ocieplenie.

797. Kibicujemy z Klubu Szafa :)

  Mieliśmy ostatnio jedyną i niepowtarzalną rzecz zajrzenia do dawno nieodwiedzanego Klubu Szafa. Wszystko za sprawą małego remontu, jaki Ludzie zamierzają przeprowadzić w pokoju sypialnianym. To znaczy tym pokoju, w którym wszyscy śpimy i budzimy się w jednym łożku :) W tym celu musieli rozebrać szafę, ( właściwie Pańcio, bo Pańcia za słaba jest na takie wyczyny:)). Ludziowata za to wyjęła wszystkie ubrania, zwinnie jej poszło, a potem w końcu pozwoliła nam wejść do środka szafy. Niestety nie mogliśmy do tej pory przebywać w tej nowej, ( w przeciwieństwie do starej), a przynajmniej kiedy są Ludzie w domku, bo nigdy nic nie wiadomo, a wszystko z powodu naszych kłaczków, które niszczyłyby ich odzież. A póki co możemy kibicować piłkarzom ręcznym z szuflady, wyłożonej miśkiem i... Specjalnym Szalikiem.

:-) 

796. Znowu kibicujemy!

  Skończyły się Mistrzostwa Europy w piłce ręcznej ludziowatych płci żeńskiej. Skończyły się też kwalifikacje olimpijskie w siatkówce ludziowatych płci męskiej, gdzie kraj Przodków Niebieściucha wywalczył awans, co mnie ucieszyło, gdyż będę mógł z nim rywalizować podczas igrzysk. Dobrze też, że krajowi Przodków naszych Ludzi, a jednocześnie krajowi, który łączy nas wszystkich w domku :), udało się wyjsć spod topora, by jeszcze mieć szansę do Rio de Janeiro w Japonii. Nie pomruczę, ale emocji sportowych nie zabrakło! Od kilku dni trwają Mistrzostwa Europy w piłce ręcznej ludziowatych płci męskiej :) Co prawda nie ma nikogo z przedstawicieli kraju moich Przodków, gdyż to Europa, choć obawiam się, że w ogóle nie gra w ręczną, ale za to jest Polska i Rosja:)

( Zawsze mogę podokuczać mojemu Współmieszkańcowi). Mufasa niby śpi podczas meczów rosyjskich, a tak naprawdę wszystko nasłuchuje. A ja całą swoją energię wkładam w kibicowanie Polsce- a bywa, że wręcz wszedłbym na boisko, gdyby nie Pan Telewizor :)

Kiedy Polska remisuje, zachowuję minimalny spokój, choć jestem uważny, kiedy przegrywa poważnie się denerwuję, a gdy wygrywa, mogę w końcu odetchnąć i się zrelaksować..,

:-)

795. Trzy zagadki

  Pod wpływem niedawnych wydarzeń, czyli świąt i naszego przesiadywania przy figurce Stwórcy, przyszła Pańci do głowy kolejna zagadka, a właściwie dwie. Widząc Pańcia głaszczącego jednocześnie nasze futrzaste głowy i grzbieciki, zapytała go:

- Wiesz dlaczego Bóg dał człowiekowi dwie ręce? 
Nie wiem- odpowiedział.
- Żeby człowiek mógł głaskać dwa koty jednocześnie, jedną ręką jednego, a drugą drugiego.

:) Pańcio roześmiał się, masując odrobinę mocniej nasze grzbieciki. Nagle usłyszał kolejne pytanie, czyli kolejną zagadkę:

- A wiesz po co w ogóle Bóg stworzył człowieka?
- Żeby ktoś głaskał dwa koty jednocześnie?- odpowiedział Pańcio.
- Dobrze!- oznajmiła Pańcia :-)

Tu Luna ze snu:  a ja za to mam zagadkę dla tej Pańci!

- Po co Bóg stworzył małżeństwo?
- Po to, że kiedy np. mąż głaszcze swoje dwa koty jednocześnie, żona w tym czasie może głaskać trzeciego kota...z sąsiedztwa i być do jego ( jej) dyspozycji!

( oczywiście ten trzeci kot to ja)
:)

Luńciu- zgasiłaś mnie, zatkało mnie i zamurowało. I jak to môwią, zostałam zaorana :-)
Do zobaczenia w piątym śnie.

794. Koty- boscy szpiedzy :)

2007

Niebieściuch przypomniał mi swoim apelem do ludziowatych z ostatniego postu,  że kiedyś cytowałem już pewien wiersz o naszym kocim szpiegowaniu dla naszego Stwórcy. Miałem ok. 7 miesięcy i mniej więcej wyglądałem tak, jak na zdjęciach. Był ze mnie koci młodzik i choć niewiele wtedy jeszcze wiedziałem o świecie, to już wówczas czułem, że zgadzam się z przekazem tego utworu...

Ludziowate miejcie się na baczności, jak to mówią w języku kraju moich Przodków "we are watching you" :-)

Bajka o kotach 

To nie ściany
to koty mają uszy
czworonożni agenci
Pana Boga
zesłani na ziemię
aby szpiegować Adama
przymilnym ocieraniem
grzbietów
wkradają się w łaski
naszych chałup
nic nie mówią
podsłuchują
najskrytsze szepty
nie ujdą kociej uwadze
wszędzie ich pełno na kolanach
za uchem pod nogami
gdy je wyrzucamy podsłuchują
za drzwiami sieni
w nocy koty włażą pod łóżka
zapalają czerwone latarnie oczu
i w ich blasku
wszystko skrzętnie spisują
(notesiki chowają rano do mysiej dziury)
*
a potem na sądzie ostatecznym dziwimy się
skąd Pan Bóg o nas wszystko wie.

                                                                                       Józef Baran 

793. Po świętach

  Święta minęły i te ważniejsze ( Boże Narodzenie, Świętej Bożej Rodzicielki, Trzech Króli ) i te mniej ważniejsze, jak urodziny Pańci. Pańcio obdarował Pańcię tyloma prezentami, że chyba przez kilka lat mogłaby już nic nie dostawać. Teraz będziemy wyczekiwali 10-tych urodzin Niebieściucha w lutym i pewnie będzie się działo. A pozostając w temacie świąt, to w niektórych szopkach zawitały kotowate, tzw. żłóbkowe koty, które ogrzewały Dzieciątko na sianku. Inne zwierzęta składały pokłon, a koty no cóż, trochę się zapędziły. Taka nasza natura, żeby podgrzewać futerkiem Ludzi, w tym naszego Stwórcę! :) W końcu też jesteśmy stworzeniami Bożymi.

My też mamy w domku figurę naszego Stwórcy, przy której lubimy spędzać czas. Siedzimy koło niej i rozmyślamy. Pańcia czasem nas wyprasza, twierdząc że za często ocieramy się o TEGO PANA, który jest o niebo potężniejszy od naszego Pańcia.  A szczególnie upodobaliśmy sobie Jego rękę, która już nieco popsuta mogłaby za naszą sprawą jeszcze się bardziej połamać.  

Figurkę Pana Jezusa uratował Pańcio przed zniszczeniem całkiem przypadkiem i odkupił ją od tzw. niewierzących. Co ciekawe kiedyś u innego Pana, kolegi naszych Ludzi, ocieraliśmy się na zmianę o figurę Matki Bożej i bardzo nasze zachowanie zaskoczyło ludziowatych.  No cóż mamy swoje tajemnice z GÓRĄ i raczej nie mamy wątpliwości, ze zostaliśmy stworzeni, aby człowiek mógł głaskać tygrysa. :-)

My kotowate wszystko powiemy TEMU PANU, jak ludziowate będą niegrzeczne. 

Obserwujemy Was!