457. Operacja "Gołąb"

    Obok 7 maja, czyli moich urodzin, 11 maja to również ważna data w moim Olbrzymowym życiu. Doszło wtedy do niewyobrażalnego wydarzenia, które nazwałem operacją "Gołąb". Od samego rana czułem, że tego dnia doświadczę nieopisanych wrażeń i tak też się stało. Jak zwykle przesiadywałem w ogródku, zaszyty pośród krzaczków i trawy, obserwując latające ptasie osobniki nad ziarnami, które Pańcia co jakiś czas wystawia dla nich. Postawiała też dla mnie karton, abym nie marzł i nie moczył niepotrzebnie futerka. Pańcio musiał wyjść, a Mufasa harował w łóżku Ludzi. Nasza Właścicielka zaś coś czytała i nie zwracała uwagi na to, co wyrabiam na zewnątrz. Ale do czasu, gdy usłyszała jakiś huk. Początkowo sądziła, że płot się przewrócił albo spadła siatka. Podeszła do okna, a tam na polu walki ja i gołąb. Chwyciłem cwaniaczka z ukrycia i mocno trzymałem w łapach. Ten jednak wyrywał się, wskutek czego jego pióra spadały na ziemię. Włożyłem sto procent mojej kocioosoby, wykorzystując maksymalnie moje Ursusikowe siły. Pańcia natychmiast wybiegła, ale ptak uciekł mi, pozostając z jednej strony wręcz gołym! Niestety operacja "Gołąb" nie została wykonana pomyślnie, ale nie załamałem się i nie straciłem nadziei. Potem do końca dnia dumnie stąpałem po części upierzenia mojego łupu i nie pozwalałem go sprzątać. Ludziowate uszanowały moje życzenie i dopiero wczoraj Pańcio powyrzucał pióra i skosił trawę. ;)