863. Zespół Hornera

  Po wizycie w lecznicy dowiedziałem się, co stało się Mufasie. Po wywiadzie z naszymi Ludźmi na temat jego zachowania, apetytu, co się dzieje w kuwecie i obejrzeniu Niebieściuchowego oka, pyszczka, zmierzenia temperatury itp., Pani weterynarz, zastępująca naszego Pana Weterynarza, stwierdziła,  że to Zespół Hornera!!! Nasi Właściciele pierwszy raz o czymś takim usłyszeli.  Co więcej, okazało się, a przynajmniej pojawiło się takie podejrzenie, że to moja wina! Mea cupla Olbrzymowa! A to dlatego, że swoim gabarytem potrafię- zwykle nieświadomie- zrobić krzywdę Ruskowi. Tym razem prawdopodobnie zahaczyłem go łapą lub ugryzłem w karczek i narobiłem kłopotów, przerywając mu połączenie nerwowe z okiem. Kto by pomyślał, że mój Współmieszkaniec to taka wrażliwa kocioosoba?

Pańcia znalazła artykuł pewnej Pani Weterynarz specjalizującej się w okulistyce i zacytujemy kilka zdań:

" U części zwierząt z zespołem Hornera nie udaje się ustalić pierwotnej przyczyny. Mówi się wówczas o idiopatycznym zespole Hornera. [...]

Objawy idiopatycznego zespołu Hornera zazwyczaj cofają się samoistnie po około 4-8 tygodniach i nie wymagają leczenia."

http://weterynarz-okulista.blogspot.nl/2013/12/zespo-hornera.html

  I to samo powiedziała badająca Mufasę Pani weterynarz. Musimy czekać nawet 2 miesiące... Aktualnie nie wolno mi zaczepiać Ruska, Ludzie natychmiast nas rozdzielają, kiedy próbuję go zachęcić do kocich zapasów.  Poza tym on dużo odpoczywa i śpi. Trochę mu się schudło, waga spadła do 3.98kg, co jest rekordem, ale niebywale dopisuje mu apetyt i wyjada moje smakołyki. Hmm, musi odrobić ostatnie dni, niech mu będzie ;)