Okazuje się, że nie tylko wielkie święto 100-lecia odzyskania Niepodległości Polski czeka nas w najbliższych dniach. U nas na blogu może nie takie spektakularne, jak te wyżej, ale choć mniejsze- to i tak nie byle jakie. O ile pierwsze zdarza się raz na sto lat, nasze zdarza się na tysiąc...postów! Dziś wyjątkowy wpis, wszak jego numer brzmi właśnie tysiąc. Nie wiemy nawet kiedy ten czas zleciał. Od 11 lat mniej lub bardziej regularnie Pańcia wciskała nam przycisk „publikuj”😉, a kto chciał ten mógł śledzić moje Ursusikowe niewyobrażalne przygody i przemyślenia. Często oderwane od jakiegokolwiej rzeczywistości, ale kto by się tym przejmował. Kogo tu nie było, gdzie ja nie byłem, z kim nie mruczałem, co nie wydziwiałem?
Postanowiłem zebrać kilka ważniejszych, a tym samym śmieszniejszych wydarzeń z naszego kociego bloga.
Z mojego pierwszego zdjęcia, gdy liczyłem 7 tygodni, trudno było zgadnąć, że z takiego kociątka wyrośnie takie Olbrzymo i łobuziak!😎
P
Szybko objawiła się moja żarłoczkiewiczowa natura i talent pędzlowania misek, a skoro czyściłem miski w tempie torpedy, to też rosłem jak na drożdżach.
Nie bałem się wyzwań i jako kociątko już zaliczyłem drzewo!
W domu od zawsze towarzyszył mi Mufi-Mufasa, który początkowo nie przyjął mnie przyjaźnie. Potem nasze relacje uległy zmianie, ale to tylko dlatego że zgodziłem się ulec jego rządom absolutnym, hmm! I tak zostało do dziś.
2007 rok
Dobrych kilka lat później.
W tzw. międzyczasie próbowałem przejąć władzę w domu, poprzez pojedynki kociarate z Ruskiem, ale jedyną wygraną nic nie wskórałem.
Dorastałem i w końcu doczekałem się dowodu kociobistego i kociego prawa jazdy!
Dzięki kociemu prawu jazdy kat. W ( na wszystko😉), mogłem jeździć kociorvette z Mufasą jako pasażerem!
Miałem też epizod z kociomodą dla domu kociomody Versacze, Mufasa dla Walentino, ale zapłaciliśmy za to dużą cenę. Zostaliśmy obsmarowani w „Kocich plotkach”😉 ( ależ czasy!)
A poza tym delektowałem się przyrodą:
-podczas wiosny....
Jesienią.
Zimą.
Latem.
Nie zapominamy o tych dwóch kocich Damach: Czarnulce Lunie i Białasce Filemoncii, które wyryły na zawsze specjalne miejsce w sercach naszych Ludzi. Pomimo że mieszkały w sąsiedztwie w różnym czasie naszego kociego życia i nigdy nie były kotkami naszych Właścicieli, to oni nigdy o nich nie zapomną. Biała Filemoncia to na pewno już śmiga po drugiej stronie Tęczowego Mostu, ale to od niej wszystko się zaczęło. I miłość do kotów i chęć posiadania własnych futrzaków i wreszcie ten blog. Cóż mogę pomruczeć- muszę uszanować ich kocioosoby, mimo iż nasze drogi już dawno się rozeszły.
Hmm-Filemoncia.
A poza tym jako koci modele pozowaliśmy w czapkach.
Podróżowaliśmy do Los Mufasos i Kotonolulu. Ku mojej niechęci niektóre zdjęcia poginęły- to chyba stało się wtedy, gdy przenosiliśmy blog z onetu.
W Kotonolulu na Kociarvardzie ukończyłem kociostudia na wydziałach żarlologii i pędzlowania misek na czas :)
Dzięki blogowi odnalazł mnie mój rodzony brat Klimber wraz z jego Ludźmi!
Wirtualnie mruczałem też z moim drugim bratem Vancouverem!
Bardzo mi imponował i dlatego próbowałem go naśladować i iść w jego Olbrzymowe gabaryty!
😉😂
jak w kalejdoskopie, ale fajnie :) już tyle lat minęło? nawet nie wiedziałam! podejrzewam, że ja tu trafiłam e takim razie z 9 - 10 lat temu, i wciąż jestem :) gratuluję i następnych tysięcy życzę :)
OdpowiedzUsuńDziękuję, ale koty to już nie doczekają kolejnych tysięcy, chyba że bedą następne, ale fajnie, że udało się zgrać ze 100-leciem naszej niepodległości. Trudno było tu zmieścić wszystkie przygody Ursusa ( no cóż większość zmyślona hehe i nawet sama co nieco zapomniałam), ale zmartwił mnie brak wielu zdjeć. Pogubiły się. A Ty nie pamietam, kiedy nas pierwszy raz odwiedziłaś, ale rzeczywiście z 9-10 lat będzie...zleciało...
Usuń