Gdy tak wspominaliśmy z Luną stare dzieje, odniosłem wrażenie, że z Kociej Dzierlatki, którą tak właśnie zapamiętałem, stała się Kocią Damą. Wydoroślała bez dwóch zdań. Do tego dystyngowana, spokojniejsza i racjonalna. Wbrew pozorom bardzo dobrze się orientowała w tym, co u nas słychać. Wiedziała o moich nocnych łowach i regulacji populacji gryzoni, o tytule Wielkiego Łowczego Polnego, o ciągłym pędzlowaniu misek, o trawce i roślinach, karmniku i Komitecie Powitalnym w postaci trzech Sroczek i dwóch Gołębi, będących jednocześnie komentatorami krytykującymi nasz koci świat. Znała losy walki Trójkolorek o tron i koronę w Krainie Garaży, a o Domowym Królestwie Króla Mufasy Starego nawet nie musiałem wspominać. Umknęła jej tylko jedna rzecz, a konkretnie nasze postarzenie się i częstsze wizyty u Pana Weterynarza. Nie wzięła pod uwagę, że każdego z nas to dopadnie i z energicznych kotowatych, przeobrazimy się w leciwych Kocurów, żeby nie pomruczeć Dziadziusiów i zdecydowanie zwolnimy. Jakby przeoczyła, że czas biegnie, nikogo nie omija, mimo że dotyka jednego bardziej, drugiego mniej. Dopiero spotkanie naszych Pańć w supermarkecie rozjaśniło Czarnulce kwestię naszej przynależności do Klubu 80. Nie mogłem się nawet na nią gniewać, w końcu jej kocioosobę to jeszcze nie dotyczy i kiedyś sama się przekona, jak to będzie.
Jedno jednak mnie zastanowiło. Zdziwiło mnie skąd Luna tyle wie o naszej obecnej sytuacji i o tylu wydarzeniach. Zapytałem ją w dość żartobliwy sposób i odpowiedź mnie zdumiała.
-Zainstalowałaś kamery na księżycu, a może spadłaś z niego Umciu Tralaluńciu, jak przezywali Cię moi Ludzie?
-Ursusie, ja Luna to nie tylko Twoja dawna Sąsiadka Czarnulka. Ja jestem Księżycem i spoglądam na świat, w tym na Wasz Chłopaki. Rzeczywiście umknęło mojej uwadze Wasze starzenie się, a to dlatego, że tu skąd na Was patrzę, czas biegnie dużo wolniej. No może inaczej.
-Na Księżycu? Chyba coś zmyślasz?
-Mylisz się Olbrzymie, wszechświat kryje takie tajemnice, że pędzelki by Ci opadły, gdybyś się dowiedział.
-A jakie?
-Wiedziałeś o istnieniu hiperolbrzymów, nadolbrzymów, jasnych olbrzymów, olbrzymów i podolbrzymów?
-O tylu różnych olbrzymach to nie, w końcu to ja dotąd byłem jedynym Olbrzymem.
-Ty przy nich i my wszyscy to nic nieznaczące kropki. Łącznie z Wielką Niedźwiedzicą, sąsiadującymi z nią Smokiem, Rysiem, Lwem, Małym Lwem, Żyrafą, Psami Gończymi, Wolarzem, czy Warkoczami Bereniki. O Drodze Mlecznej nie wspominając. Ale pomruczę Ci w tajemnicy, iż istnieje pewien gwiazdozbiór, którego oko ludzkie nie wychwyciło.
-A dlaczego?
-Bo mój wąsik go zakrywa. Żaden teleskop go nie zobaczy. No cóż.
-A cóż to za gwiazdozbiór?
-To Ursus Major oraz sąsiadujące z nim gwiazdozbiory jak: Wielki Szczur, Mały Szczur, Mysi Ogon, Leniwy Kocur, Wąs Luny, Mały Gołąb, Sroka oraz Ptasie Mleczko! Zresztą zobacz sam.
Wtedy Czarnulka Luna zwinęła swój biały wąsik, przytrzymała go w łapie, odsłaniając tym samym kawałek Nieba. Przesunęła na chwilę Księżyc, którym sterowała, a zza niego rozpostarł się niewiarygodny widok. Moim Olbrzymowym okiem dostrzegłem coś, co trudno opisać! To tajemniczy gwiazdozbiór Ursus Major!
Z wrażenia nie wymruczałem ani słowa. Choć wydawał się podejrzanie znajomy, jakbym go już wcześniej gdzieś widział, to wiedziałem, że to nieprawda. Może ujrzałem go kiedyś w jednym ze snów? Tak, to jedyna opcja. Po krótkiej chwili ciszy przemówiłem do mojej dawnej Sąsiadki, która obserwując mnie z Księżyca, co samo w sobie również wyglądało niewiarygodne i dostarczyło mi nie lada emocji na stare kocie lata, oczekiwała jakiejś reakcji.
-Nie może być! I żaden człowiek tych gwiazdozbiorów nie odkrył? I nie odkryje?
-Niestety nie, ale w naszym kocim świecie, a nawet wszechświecie wszyscy je znamy, a nawet podziwiamy. Szczególnie Ursusa Majora!
😆😂
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz