Tu Cappuccino! Co prawda polemizowałabym z takim imieniem, gdyż jeśli chodzi o ścisłość, to nie mogę dopatrzeć się u siebie białego koloru futerka, który symbolizowałby mleko. Może więc lepiej nazywać mnie Espresso? Jak nie- to trudno. U mnie w domu bardzo smutno! Olbrzymo pożegnał mojego Współmieszkańca, za co- pomimo prychania na niego- bardzo mu dziękuję. Krem zaskoczył mnie swoim odejściem, a przecież we dwoje śmigaliśmy po dachach garażów, że aż miło. Denerwowaliśmy tym Ursusa, który nawoływał nas za każdym razem, gdy nas widział. A nawet do spółki z jego Człowiekowatą. Hmm. Któregoś dnia w końcu się skusiłam i poszłam na ich garaż. Ujrzałam z góry ten sławny karmnik i płot ozdobiony słomką bambusową, za którą czas biegnie szczurzym życiem. Pańcia Niebieściuchów uznała w rozmowie z Pańciem, iż po tym, co się stało, teraz prędko mnie nie zobaczą. A to z powodu mojej kociej żałoby i tego, że moi Właściciele nie będą chcieli mnie wypuszczać, aby nie ryzykować. W odpowiedzi usłyszała, że nic bardziej mylnego, gdyż właśnie wczoraj Cappuccino, czyli ja- spacerowała po dachach garażów. Aż dziw bierze, że nadąża i się orientuje w wybrykach wymyślania kocich imion przez nią. Ludziowaty mnie podkablował i wszystko wypaplał. Aktualnie ma przewagę, gdyż wszystko widzi z dachu swojego garażu. Coś remontuje, więc tam nie chodzę. Wolę patrzeć z ukrycia.
Ludziowata zaś dopięła swego. Polowała, aby mnie uwiecznić na zdjęciu i w końcu, gdy podeszłam do ich drzewka, wykorzystała moment.
Skoro Pańcio Niebieściuchów wyjawił mój sekret, to ja pomruczę, że Ludziowata robi mu zdjęcia z okna, podczas gdy on remontuje dach garażu. On na pewno jest nieświadomy, iż ktoś w okularach i długich włosach go szpieguje. Na pewno nie wie😉
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz