949. Muf-out, cz.4 „Ropień”

  4-go grudnia w poniedziałek po tzw.czarnej niedzieli, zadzwonił telefon z naszej macierzystej lecznicy. Pani Weterynarz z nocnego dyżuru, która uratowała życie naszego Niebieściucha, przesłała opis całej sytuacji naszemu Panu Weterynarzowi. Dzwonili, aby po pierwsze dowiedzieć się, jak się miewa Mufasa, a po drugie, abyśmy kontrolnie przyszli do gabinetu. Ludzie umówili się na środę. ( Pańcia pamięta wszystkie daty i dni tygodnia!) We wtorek, czyli dzień przed wizytą i samotnej nocy Ruska, podczas której sam zjadł, wspomniana wcześniej narośl jeszcze bardziej urosła. Osiągnęła rozmiar dłoni naszej Pańci! Swoim ogromnym rozmiarem zaburzała równowagę Mufasy podczas chodzenia. Chwiał się i przewracał, nie potrafił wskoczyć i zeskoczyć z łóżka. Pod wieczór Ludzie zauważyli, że mój Współmieszkanec stale się myje, ale tylko po lewej stronie. Z jego futerka wypływała kremowa ciecz, którą zwyczajnie spijał. Okazało się, że narośl była ropniem, a nie krwiakiem, jak podejrzewaliśmy. Niebieściuch sam go sobie przegryzł i sam go z siebie wyrzucił. Ludziowaci wpadli w przerażenie. W jego ciele pozostał otwór, przez który mogli dostrzec jego wnętrzności. Żeby nie doszło do zakażenia i pobrudzenia pościeli, czy koca, Pańcio przyłożył mu po przemyciu rany gazę, którą owinął bandażem. Moi Właściciele nie do końca wiedzieli, czy słusznie robią, ale szczęśliwie na drugi dzień mieli wizytę u Pana Weterynarza. Mogli wtedy rozwiać wszelkie wątpliwości. Rusek przespał noc w nietypowym stroju, ale dzięki niemu nic nie zabrudził, a na gazie była widoczna krew. 

Pan Weterynarz, kiedy zobaczył moich Ludzi z Mufim w kocyku, pokiwał głową i westchnął, że coś za często ostatnio się widzą. Przemył ranę Niebieściuchowi i zalecił, aby chodził bez żadnych bandaży. Oszacował, że w kilka dni wszystko się zagoi. Powiedział też, że to nawet lepiej, że Mufasio sam sobie poradził z ropniem. Kiedy on by się nim zajął, mogłoby kota boleć. I co istotne, to właśnie ten ropień, który początkowo miał nie mieć na nic wpływu, okazał się być główną przyczyną doprowadzenia do tak złego stanu zdrowia Niebieściucha. Jego obecność wywołała niejako osłabienie i problem z oddychaniem, a że Mufasa miewał problemy z nosem i przez ostatnie dni jego układ immunologiczny znacznie się pogorszył, to zapalenie zaczęło galopować. Ropień połączył siły z zapaleniem górnych dróg oddechowych i organizm mojego Współmieszkańca z dwoma wrogami sobie nie poradził. 

 Pan Weterynarz oznajmił z uśmiechem, że nie chce moich Ludzi z kotami widzieć do końca roku, a właściwie to do października 2018 na corocznnym szczepieniu. Wszyscy się zgodzili i oby tak zostało. I pomyśleć, że niewinne wymknięcie się mojego Współmieszkańca z domu przyniosło tyle nieszczęścia. Gdyby Mufasa nie przyniósł ropnia, nie spotkałoby go tyle cierpienia. I nas jego domowników również. Pańcia liczyła, że Rusek sam wróci do domu, że będzie umiał, ale niestety przeliczyła się. Te długie 9 dni i nocy- szczególnie gdy było tak zimno- oby nigdy się już nie powtórzyły.